AKYS

AKYS s. f. (pl. AKYSA, dim. AKYSŁA)

siekiera: S’wiöe ȧmöł ym wynter kołd / Nom ȧ akys ging yn wald / Y dam wald wiöe gruser śnej / Y dam gatła błit der kłej. ‘Było raz w lesie zimno / Wziąłem siekierę, poszedłem do lasu / A w tym lesie był duży śnieg / A w ogródku kwitła koniczyna.’ (fragment piosenki S’wiöe ȧmöł ym wynter kołd); Dy fürfatyn fun Wymysiöejyn müsta ju hefa ata myter akys – y Wymysoü wiöe füt jyśter ȧ dykjer puś. ‘Przodkowie Wilamowian musieli wiele pracować siekierą – na terenie Wilamowic był przecież niegdyś gęsty las.’