ANDER₁
| Hasło po polsku |
inny, następny, osobny,
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
ANDER₁
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
ANDER₁ pron., adj.
1. inny: Yhy wa der yt ziöen wos ganc andyśtys. ‘Powiem ci teraz coś zupełnie innego.’; Har ej cy ȧm ganc andyn menća gywiöda. ‘Stał się zupełnie innym człowiekiem.’ 2. następny: Wjyr zan yns ufs ander möł y ȧr woh. ‘Następnym razem widzimy się za tydzień.’ 3. (rzad.) osobny: Zej zȧjn ander łoüt ȧna wjyr zȧjn ju oü ander łoüt. ‘Oni są osobną grupą (dosł. innymi ludźmi) i my też jesteśmy osobną grupą (innymi ludźmi).’ Dawniej w odmianie zaimkowej w rodzaju nijakim (w nom. i acc.) występowały też formy andrys i andyś. Pierwsza zanikła bez śladu, druga zaś otrzymała protetyczne -t (zob. → ANDYŚT) i dodatkowo końcówkę -ys właściwą dla odmiany zaimkowej przymiotników w rodzaju nijakim. Rzadko używaną obecnie formą jest andry, występującą wszędzie tam, gdzie w odmianie zwykłego przymiotnika pojawiała się końcówka -y. Forma ANDYŚTYS (zob. → ANDYŚT) pojawia się wyłącznie po zaimkach → NIST, → YHT oraz → WOS i – z rzadka – samodzielnie. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|