ȦTKȦN

ȦT^|KȦN adv., praep. (acc., w połączeniu z → Y – dat.)

1. przeciwko: Miöehja grüpa fun łoüta bygȧnn yn fȧjndyśa ȧjśtełnana y jyn ȧtkȧn. ‘Pewne grupy ludzi spotykają się ze wrogim nastawieniem (ideologiami) przeciwko nim.’ Oły śułda, wo zy hon ȧtkȧn ejn byganga, wün y ejm zoüwer. ‘Wszystkie winy, które przeciwko niemu popełnili, były w nim samym.’

2. przeciwny, przeciwko: Yh wył dos ny, yhy bej ȧtkȧn! ‘Nie chcę tego, jestem przeciwko!’

3. w odróżnieniu od: Dy hoüptśtrös dos ej ȧ grusy śtrös, ȧtkȧn yn klina śtrösa. ‘Hoüptśtrös (główna ulica) to duża ulica, w odróżnieniu od małych ulic.’

4. mimo, na przekór: Yn oła umśtenda ȧtkȧn funda zy ȧn oüswȧg. ‘Na przekór wszystkim trudnościom znaleźli wyjście.’

Obok przysłówka i przyimka ȦTKȦN występuje też przedrostek rozdzielny ȧtkȧn-, najczęściej wyrażający znaczenie ‘naprzeciw’ lub ‘przeciwko’: Wi konsty ym sułtan ȧtkȧnkuza? ‘Jak możesz mówić przeciwko sułtanowi (nie zgadzać się z sułtanem)?’; Yhy śtȧjg bałd fum cug roüs. Kyndsty mer ny ȧtkȧnkuma? S’ej śun ganc fynster ȧn yh wył ny gejn ȧłȧn. ‘Już zaraz wysiadam z pociągu. Nie mógłbyś wyjść mi naprzeciw? Jest już całkiem ciemno i nie chcę iść sam(a).’