ȦZU₂

ȦZU₂ part.

1. (ach) tak: Ȧzu! Yta ferśtej’h dih. ‘Ach tak! Teraz cię rozumiem.’

2. tak, ale (wyraża nasilenie tego, o czym jest mowa): Dö ys’s ȧzu śejn! ‘Ale tu ładnie!’; Har kuzt ȧzu güt! ‘Mówi tak dobrze!’

3. (a) więc, tak więc, zatem (używane do rozpoczęcia wypowiedzi): Ȧzu kuzźe endłik! ‘Więc mówże w końcu!’; Ȧzu ku’h yn ham cyryk ȧn yh za’ȧ łejgja... ‘A więc wracam do domu i widzę go leżącego...’

4. (pot.) używane, żeby wprowadzić mowę zależną: Yhy kom diöt nȧj, ȧ ejs ȧzu: wos mahsty dö? – ȧ yhy ȧzu: ȧ wos wyłsty fön mer? ‘Wszedłem tam, a ona na to: co ty tu robisz? – a ja na to: a czego ode mnie chcesz?’

Zob. też: → ZU₂