BȦDY

BȦDY pron., num.

obaj, obie, oba, oboje: Gingwer inda bȧdy y dy śül cyzoma. ‘Zawsze chodziliśmy obie / obaj / oboje razem do szkoły.’; Fu derzynt höt’ȧ föna bȧda nist ny gyhüt. ‘Od tamtego czasu od nich dwojga / dwóch nic nie słyszał.’

W celowniku (dat.) występuje forma bȧda.

Dawniej występowała też forma bejdy (obecnie niemal wyszła z użycia), która zarezerwowana była dla rodzaju męskiego i żeńskiego (m., f.), podczas gdy BȦDY – dla nijakiego (n.) (HM 1930, 59). U Biesika w Uf jer wełt obok bejdy pojawiają się też formy bejder, bejda i bejdys. Ślad po niej został w liczebniku ołybejdy, występującym obok ołybȧdy – oba oznaczają ‘obydwaj, obydwie, obydwa, obydwoje’ (człon oły- w nich jest nieodmienny).