BȦNJA

BȦNJA s. f. (pl. BȦNJA, dim. BȦNJEŁA)

1. dynia: Uf Hȧlołin maha zy fun bȧnja maśkan ȧn zy śteła nȧj łihtła, ȧzu do dy gyzyhta’ȧ zuła łoühta. ‘Na Halloween robi się z dyń twarze potworów i wstawia się do środka świeczki, żeby im się te twarze świeciły.’

2. kopuła: Uf dar kjyh ej ok ȧ tüm, uf wyłum ej ȧ grusy błȧhera bȧnja myt ȧm świöeca kroüc. ‘Na tym kościele jest tylko jedna wieża, na której znajduje się duża blaszana kopuła z czarnym krzyżem.’ (LM, 1907)