BŁOGOSŁAWJȦN

Hasło po polsku
błogosławić
Hasło po wilamowsku
BŁOGOSŁAWJȦN
Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady

 

BŁOGOSŁAWJȦN v. (imp. sg. BŁOGOSŁAWJȦ, pl. BŁOGOSŁAWJȦT; part. perf. GYBŁOGOSŁAWJȦT + hon)

praesens

sg.

pl.

1. p.

BŁOGOSŁAWJȦ

BŁOGOSŁAWJȦN

2. p.

BŁOGOSŁAWJȦST

BŁOGOSŁAWJȦT

3. p.

BŁOGOSŁAWJȦT

BŁOGOSŁAWJȦN

 

praeteritum

sg.

pl.

1. p.

BŁOGOSŁAWJȦT

BŁOGOSŁAWJȦTA

2. p.

BŁOGOSŁAWJȦTST

BŁOGOSŁAWJȦT

3. p.

BŁOGOSŁAWJȦT

BŁOGOSŁAWJȦTA

 

błogosławić: Dy kolendnikja błogosławjȧn oły hoüzłoüt myta śejna wjytyn. ‘Kolędnicy błogosławią wszystkich domowników dobrymi słowami.’

Zob. też: → ZȦNN

 

Audio, do odsłuchu wymowy