BRYK

BRYK s. f. (pl. BRYKJA, dim. BRYKLA)

most: Möndła śȧjnt, s’kymt ȧ śwȧjn / S’rumpułt undyn brykja / Yh gydöht, yh gydöht / Mȧj Jȧśü kymt gyryta. ‘Miesiączek świeci, przychodzi świnia / Dudni pod mostami / Ja myślałam, ja myślałam / Że to mój Jasiu jedzie konno.’ (fragment piosenki Mȧkja mȧj); Dy bryk wiöe ny śtiöek gynüg gyboüyt, ȧn ȧzu ej zy undum gywiht fun drowa ȧjgybroha. ‘Most nie był odpowiednio mocno zbudowany, więc zapadł się pod ciężarem żołnierzy.’