BÜGJA
| Hasło po polsku |
pożyczyć coś komuś, pożyczyć coś od kogoś
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
BÜGJA
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
BÜGJA v. (imp. sg. BÜG, pl. BÜGT; part. perf. GYBÜGT + hon)
1. pożyczyć coś komuś (szczególnie pieniądze), udzielić pożyczki: Yhy kon der zöfuł ny bügja, bo’h zoüwer ho cy wing ferdint y dam mönda. ‘Nie mogę ci tyle pożyczyć, bo sam za mało zarobiłem w tym miesiącu.’ 2. pożyczyć coś od kogoś (szczególnie pieniądze), wziąć pożyczkę: Hojer höt’ȧ wejder uf ȧ noü oüta gybügt. ‘W tym roku znów pożyczył na nowe auto.’ Por. też: ȧjbügja ‘napożyczać (szczególnie pieniędzy)’, güter mügja, s’ej nist cy bügja ‘dzień dobry, nie ma nic do pożyczenia’ (żartobliwe powiedzenie na przywitanie). Zob. też: → ŁȦJN |
||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|