BÜN

BÜN s. m. (pl. BJYN, dim. BJYNŁA)

studnia: Nȧg dih ny cy wȧjt ejwum bün, do dy ny nȧjfełst. ‘Nie pochylaj się za bardzo nad studią, żebyś nie wpadł.’; Y Wymysoü ufum Rynk ej ȧ bün. ‘W Wilamowicach na rynku jest studnia.’; S’mȧkja ging nöm woser yn bün. ‘Dziewczyna szła po wodę do studni.’