BYGEJN (ZIH)
| Hasło po polsku |
dopuścić się, popełnić, uczynić, tolerować się, obejść się, dać sobie rady
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
BYGEJN (ZIH)
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
BYGEJN (ZIH) v. (imp. sg. BYGEJ, pl. BYGEJT; part. perf. BYGANGA + hon)
1. dopuścić się, popełnić, uczynić (np. grzech): Dy ołda łoüt, wen zy ny wułda fłüha, to ziöeta zy: der menć wje zynd bygejn! ‘Starsi ludzie, kiedy nie chcieli kląć, mówili: człowiek by popełnił grzech!’ 2. (z ZIH) tolerować się: Wi wiöe’s mytum Pejtela ȧn Piöelihła, hon zy zih hoüt byganga? ‘A jak było z Piotrkiem i Pawełkiem, tolerowali się dzisiaj?’ 3. (z ZIH) obejść się, dać sobie rady: Yh ho dih ȧzu gan, do’h mih ony dejh ny kon bygejn. ‘Tak cię kocham, że nie dałbym sobie bez ciebie rady.’ |
||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|