CON

CON s. m. (pl. CYN, dim. CEJNŁA)

1. ząb: Wen zy mer ȧ con oüsrysa, tot’s mer ny zjyr wej, oder yta ej dy wytnan ny cym oüshałda! ‘Gdy wyrywano mi ząb, nie bardzo bolało, ale teraz ból jest nie do wytrzymania!’

2. (dim.) ząbek (czosnku): Drȧj fȧjn cyśnyta cejwła knöwułah djefsty ufer fan bybröta, ȧna nöhta roüm nȧjgisa. ‘Trzy drobno pokrojone ząbki czosnku musisz podsmażyć na patelni, a potem wlać śmietanę.’

Por. też: der bakcon ‘ząb trzonowy’, der ekcon ‘kieł (ząb)’, der fönacon ‘ząb przedni (siekacz lub kieł)’, der kełwercon ‘ząb mleczny’.