DȦJ

DȦJ pron.

1. twój (zaimek dzierżawczy): Dȧj brüder ej ełder fu mȧjnum. ‘Twój brat jest starszy niż mój.’; Fiöewer myt mem oüta cy myt dȧjnum? ‘Jedziemy moim samochodem czy twoim?’; Yhy ho śun den briw gyłaza. ‘Przeczytałem / Przeczytałam już twój list.’; Fu wu ej dos zisy y der śtym? ‘Stąd ta słodycz w twym głosie?’

2. (tylko w formie pron.) mąż (m.) lub żona (f.): Kuzty myt dȧjnum wejder ny? ‘Znowu nie rozmawiasz ze swoim (mężem)?’

Mimo że przed rzeczownikiem (tj. w funkcji przydawki) używa się przede wszystkim formy krótszej (adj.), dłuższa forma (pron.) również może wystąpić w tej pozycji, szczególnie kiedy chce się podkreślić zaimek dzierżawczy: Di hyt ej dȧjs, bo zy gyhüt inda y dȧjna ełdyn. ‘Ten dom jest twój, bo on zawsze należał do twoich rodziców.’ – por. Di hyt gyhüt y den ełdyn. ‘Ten dom należał do twoich rodziców.’ Poza tym formy dłuższe (pron.) są rzadko używane. Tradycyjnie występują one w roli orzeczenia imiennego, z tym, że gdy się odnoszą do ludzi, na ogół oddają rodzaj przypisany osobie (zob. znaczenie 2.), o której mowa. Gdy jednak odnoszą się do zwierząt czy przedmiotów, używa się na ogół formy DȦJS (por. Di hyt ej dȧjs [...] wyżej) – nawet jeśli mowa o liczbie mnogiej. Dotyczy to również innych zaimków dzierżawczych.