DJEFA

DJEFA v. (imp. sg. DJEF, pl. DJEFT; part. perf. GYDIÖFT + hon)

potrzebować (czasownik modalny), powinien, musieć: Har ej śun fryś, ȧ djef śun kȧ medycin ny nama. ‘On jest już zdrowy, nie potrzebuje już brać żadnych leków.’; Wen dy djefst hon brut, to djefsty gejn y dy bekjerȧj. ‘Jeśli potrzebujesz chleba, to musisz / powinieneś iść do piekarni.’; Wu dy byst ny gydiöft, diöt djefsty ny gejn. ‘Gdzie nie jesteś potrzebny, tam nie potrzeba ci / nie musisz chodzić.’

UWAGA: czasownik DJEFA zawsze łączy się z innym czasownikiem w bezokoliczniku: Yhy djef hon giełd. ‘Potrzebuję pieniędzy / potrzebuję mieć pieniądze.’ – zdanie *Yhy djef giełd. jest błędne. Użycie czasownika DJEFA bez innego czasownika możliwe jest jedynie wówczas, gdy ten czasownik pojawił się już poprzednio i z kontekstu jest jasne, o który chodzi, np.: Yhy djef’ȧ giełd gan. – Djefsty ny! ‘Powinienem im dać pieniądze. – Nie musisz!’

CIEKAWOSTKA: dawniej używano również formy trybu przypuszczającego II (coniunctivus II) czasownika DJEFA, obecnie jest ona już prawie zupełnie nieużywana: Yhy diöef yta gejn y dy śül, oder s’wył zih mer ny. ‘Powinienem / Musiałbym teraz iść do szkoły, ale nie chce mi się.’ – teraz raczej użyto by konstrukcji analitycznej: Yhy wje yta djefa gejn y dy śül, oder s’wył zih mer ny.