DO₁

DO₁ conj.

1. że: Yhy wȧ ju, do’ȧ dos wył hon, oder’ȧ mü gydenkja, do dos ej mȧjs. ‘Wiem, że on chce to mieć, ale (on) musi pamiętać, że to jest moje.’

2. żeby, aby: Har maht dos, do’ȧ höt giełd, ȧ ny do’ȧ by dam ferbłȧjt. ‘Robi to, żeby mieć pieniądze, a nie żeby się przy tym rozerwać.’

3. (rzad.) to (spójnik oznaczający wynikanie lub przyzwolenie): Wen dy wyłst, do nejm der ȧn kotlet, ȧ piöer błȧjn mer ejwerik. ‘Jeśli chcesz, to weź sobie kotleta, kilka mi zostało.’; Wyłsty dy gytyhta fum Fliöera-Fliöera wi ym besta bygrȧjfa? Do łjy dih wymysiöeryś! ‘Chcesz jak najlepiej zrozumieć wiersze Floriana Biesika? To naucz się wilamowskiego!’ – w tym znaczeniu częściej używa się spójnika → TO.