FEJŁ

FEJŁ adj., adv., num. (MEJER, MȦST-)

1. dużo, wiele: H’ho wing gyśłöfa ȧn fejł gyat. ‘Mało spałem i dużo pracowałem.’; Fu dam fejła giełd, wo’ȧ hot ferdint, ej’ȧ ganc andyśt gywiöda. ‘Z powodu tych dużych pieniędzy, które zarobił, całkiem się zmienił.’

2. (rzad.) często, wiele razy: War ej fejł krank, dar mü śtȧjd gejn cyn döktyn. ‘Kto często choruje, ten musi ciągle chodzić do lekarzy.’

3. znacznie, daleko: Dy arpułn myta fyłn cy zeca ej fejł łȧjhter owi myta hiöela. ‘Sadzenie ziemniaków za pomocą kołów [rodzaj przyrządu rolniczego] jest o wiele prostsze niż za pomocą kopaczek.’; Di śtuw ej fjyr yns fejł cy klin. ‘Ten pokój jest dla nas zdecydowanie za mały.’

Mimo że we współczesnym języku wilamowskim wyraz FEJŁ odmienia się bardzo rzadko, kiedyś odmieniał się on jako przymiotnik, por. np. Der jyśty wiöe, wi yh kund hjyn, / krank gywiöda fu fejłum łjyn. ‘Pierwszy, jako słyszałem, / zachorował od ogromu nauki.’ (FB 1921)

Zob. też: → FEJŁFEŁTIK, → MEJER