FŁÜHA
| Hasło po polsku |
kląć, przeklinać, złorzeczyć
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
FŁÜHA
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
FŁÜHA v. (imp. sg. FŁÜH, pl. FŁÜHT; part. perf. GYFŁÜHT + hon)
kląć, przeklinać, złorzeczyć: Hefa Wymysiöejyn ziöeta, do y Wymysoü nimyd ny höt gyfłüht, oder dy Wymysiöejyn zȧjn füt oü kȧ engln ny, ok łoüt. ‘Wielu Wilamowian mówiło, że w Wilamowicach nikt nie przeklinał, ale Wilamowianie przecież też nie są aniołami, tylko ludźmi.’ Por. też: der fłüher ‘osoba, która (dużo) klnie’. Zob. też: → GYFŁÜH |
||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|