FULK

FULK s. n. (pl. FELKJYN)

1. tłum, mnóstwo ludzi: S’wiöe ȧ zyta fulk ym gyweł ym łecta zynwyt, do’ȧ ging ny ȧjkiöefa. ‘Był taki tłum w sklepie w zeszłą sobotę, że nie zrobił zakupów.’; Yhy gej njynt ny, wu ej fulk. ‘Nie chodzę nigdzie, gdzie jest tłum.’

2. lud: Dy Wymysiöejyn zȧjn ym toüzyt cwehundyt fumfcikjer jür fum öwyt, dos hȧst, fu Doüćłand oder Flamand uf Pöłn gykuma. Dos wiöe ȧ fulk, dos zih myt fȧldat byśeftikt höt. ‘Wilamowianie przybyli do Polski w 1250 roku z Niemiec lub Flamandii. Był to lud, który zajmował się rolnictwem.’ (JG 2004)

Por. też: s’(łands)fulkrȧhyn ‘spis ludności’, s’klinfulk ‘mniejszość (narodowa lub etniczna)’.