FUŁ

FUŁ adj.

pełny, pełen: Har höt ȧ fuły łod wymysiöejer ociwerik. ‘On ma pełną skrzynię strojów wilamowskich.’; S’wiöe ȧ trojgy cȧjt ȧn wen’s fü ȧ oüta ferhejn, to wiöe’s fuł śtoüb! ‘Była sucha pogoda i jak przejeżdżał samochód, było pełno kurzu!’; Diöh Krupüwkja ging ȧ Giöerol myt ȧm kiöeb fuł giöereliśy twȧgla rym ȧn’ȧ cygo zy yn łoüta. ‘Po Krupówkach przechadzał się Góral z koszem pełnym oscypków i rozdawał je ludziom.’