FÜT₂

FÜT₂ part.

1. przecież: Dü wiöest füt śun dö! Wi konsty ȧ wȧg ny hon gyfunda? ‘Już przecież tu byłeś. Jak to nie mogłeś / mogłaś znaleźć drogi?’ – zakres użycia partykuły FÜT jest szerszy niż polskiego przecież – jej znaczenie w niektórych kontekstach zbliżone jest np. do toć w śląskim, tj. FÜT może mieć znaczenie zbliżone do ‘rzeczywiście’: Zy ziöet mer, do’s wyt zȧjn gynüg, ȧn füt ys’s gyłunga! ‘Powiedziała mi, że tego wystarczy i rzeczywiście wystarczyło!’

2. jednak(że): Wjyr oły mȧnta, do’ȧ wyt śtarwa, ȧ füt wiöd’ȧ wejder gyzund. ‘Wszyscy myśleliśmy, że umrze, a jednak powrócił do zdrowia.’

FÜT funkcjonuje też jako przedrostek rozdzielny (füt-), nadający czasownikom znaczenia oddalania się od czegoś / kogoś lub zaniku: fützȧjn ‘być w całkowitym zaniku, nie istnieć’; fütłoüfa ‘uciec’, fütfiöen ‘odjechać’.

FÜT używane też bywa w połączeniu z czasownikiem → ZȦJN i oznacza wówczas ‘nie istnieć’: Ołys ej śun füt. ‘Wszystko już zniknęło. / Nic już nie ma.’