GROŚ

GROŚ s. m. (pl. GROŚ / GROŚA)

grosz: Hundyt groś dos ej ȧ złoty. ‘Sto groszy to jeden złoty.’; Yhy bej ony groś! ‘Jestem bez grosza!’; Yhy wȧ ny, wos myt dan ganca grośa, wo’h zy triöe yn dibzek, cy maha. ‘Nie wiem, co zrobić z tymi wszystkimi groszami, które noszę w kieszeniach.’

Rzeczownik GROŚ ma formę liczby mnogiej równą pojedynczej, gdy jest używany z liczebnikami (np. fynf groś ‘pięć groszy’, piöer groś ‘kilka groszy’) oraz GROŚA, gdy jest używany osobno: Fjyr di grośa wa’h der nist ny ferkiöefa: oba gysty mer eht giełd, oba gej wȧg. ‘Za te grosze nic ci nie sprzedam: albo daj mi prawdziwe pieniądze, albo odejdź.’