GYHJYN₁ (ZIH)
| Hasło po polsku |
należeć, należeć się, wypadać
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
GYHJYN₁ (ZIH)
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
GYHJYN₁ (ZIH) v. (imp. sg. GYHJY, pl. GYHJYT; part. perf. GYHÜT + hon)
1. należeć (być własnością, częścią, mieć swoje miejsce): Wos gyhjyt y djyr, ej dȧjs. ‘Co należy do ciebie, jest twoje.’; Dü byst ynzer menć, dü gyhjyst yns. ‘Jesteś naszym człowiekiem, należysz do nas.’; Dos gywend gyhjyt nö uf ynzer gymȧn, ȧ dos śun ny. ‘To stajanie (kawalek pola) należy jeszcze do naszej gminy, a to już nie.’; Łang y dam gyhüt Wymysoü cyr Psarskja-familyj. ‘Dawno temu Wilamowice należały do rodziny Psarskich.’ – czasownika GYHJYN używa się z → Y (acc., rzadziej dat. 2. (z ZIH) należeć (się), wypadać: Ok mah dos, wi’s zih gyhjyt, ȧ ny wi jes möł. ‘Tylko zrób to, jak (się) należy, a nie jak tamtym razem.’; S’gyhjyt zih ȧ gyśenk cy gan, wen’ȧ gejt uf dy friöed. ‘Wypada dać prezent, jeśli idzie się na wesele.’ |
||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|