HEJ

HEJ s. f., sg. tant. (dat. HEJA)

wysokość, góra, strych: Yhy fjet mih fur heja. ‘Boję się wysokości. / Mam lęk wysokości.’ Huł mer men rök – har ej ufer heja. Oder wen dy wyst gejn y dy hej, gej öbaht, do dy ny ymfełst. Ȧ wen dy fur heja runderkymst, wen dy zist mȧj oügagłyzyn jynt łejgja, breng mer źe zy oü. ‘Przynieś mi moją marynarkę – ona jest na górze / na strychu. Ale jak będziesz szedł na górę / na strych, uważaj, żebyś nie spadł. A gdy będziesz schodził, jeśli zobaczysz gdzieś moje okulary, też mi je przynieś .’ – w znaczeniu ‘na strychu’ używa się również wyrażenia ufer śtuw (→ ŚTUW).