HIÖET

HIÖET s. n. (pl. HIÖETA, dim. HIÖETŁA)

1. głowa: Oju, dar krigt śun ys hiöet – śoü der ok o, wi rut ej zȧj gyzyht. ‘O tak, ten dostał już do głowy (tj. jest już pijany) – zobacz tylko, jak czerwona jest jego twarz.’; Wen’s ziöet, do’s wyt myt der ny gejn, to łö der dos łiwer oüzum hiöet. ‘Jeśli ona mówi, że nie chce z tobą chodzić, wybij to sobie lepiej z głowy.’

2. (dim.) główka kapusty: Cy wos djefsty hon can hiöetła kroüt? ‘Po co ci 10 główek kapusty?’

Zob. też: → ŚADUŁ