KȦ₁

KȦ₁ pron.

zaimek przeczący (podobny do polskiego żaden): Yhy tiöe kȧ kyz ny asa, bo’ȧ höt laktoz. ‘Nie mogę jeść sera, bo on ma laktozę.’; Yh müst diöt śwjer ata, ȧ fłȧś wiöe kȧs ny, hotwer kȧ güt asa ny. ‘Musiałam tam ciężko pracować, a mięsa żadnego nie było, nie mieliśmy dobrego jedzenia.’; Kȧner kon mih ny ferśtejn. ‘Nikt nie może mnie zrozumieć.’; Dy wymysiöejer fłȧk zȧjn zu fiöerwik ȧn ferśidnik wi kȧna ander y Pöłn. ‘Stroje wilamowskie są kolorowe i różnorodne jak żadne inne w Polsce.’

We współczesnym języku wilamowskim z zaimkiem KȦ bardzo często używana jest partykuła → NY, mimo że możliwe jest wystąpienie KȦ również bez NY, szczególnie częste w niektórych kontekstach, np. po dos / s’ej ‘(to) jest, istnieje’: s’ej kȧ wunder ‘nic dziwnego, nie dziwota’, s’ej kȧ cüfoł ‘to nie przypadek’, dos ej kȧ wür (ny) ‘to nieprawda, to nie jest prawda’.

UWAGA: z zamiast KȦN w bierniku liczby pojedynczej rodzaju męskiego (acc. sg. m.) w zaprzeczonym wyrażeniu → STRAH HON zawsze używana jest forma KȦ: Ny ho kȧ strah, s’wyt güt zȧjn. ‘Nie bój się, będzie dobrze.’