KȦ₂

KȦ₂ praep. (dat.)

ku, w kierunku, w stronę, do: Ku kȧr kjyh, yhy wa diöt śtejn hiöera uf dejh. ‘Idź ku kościołowi / do kościoła (nie wchodząc do niego), będę tam na ciebie czekał / czekała.’; Yh höf, do di regjyran wyt yns fjyn kȧ beser mün. ‘Mam nadzieję, że ten rząd poprowadzi nas do lepszego jutra.’; Har nom zȧj wentka ȧn’ȧ ging kȧm Zöł. ‘On wziął swoją wędkę i poszedł w kierunku Soły.’; Dy łoüt gingja kȧr andyn hyt. ‘Ludzie poszli w stronę następnego domu.’

Zob. też: → KȦRLECT