KŁOPA
| Hasło po polsku |
stukać, klepać, trzasnąć, bić, pukać, klepać
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
KŁOPA
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
KŁOPA v. (imp. sg. KŁOP, pl. KŁOPT; part. perf. GYKŁOPT + hon)
1. stukać, klepać: Dy ałdy froü hot nȧjgyzan cym fanster ȧn zy hot ufys gykłopt. ‘Starsza pani zajrzała do okna i zapukała na nie.’ (LM 1907) 2. trzasnąć: Wen dy bram zih cümaht, to kłopt zy inda. ‘Gdy brama się zamykała, to zawsze trzaskała.’ 3. bić, pukać (o sercu): S’hac kłopt ȧn kłopt. ‘Serce bije i bije.’ 4. klepać (kosę): Der hiöejer mü jum dy zȧnc ny ok kłopa, oder oü weca. ‘Kosiarz musi kosę nie tylko klepać, ale też ostrzyć.’ (HM 1930); Der kłophomer ȧn s’kłopśtekla zȧjn cy zȧnckłopa gybroüht. ‘Młotek do klepania kosy i babka są używane do klepania kosy’. Por. też: bykłopa ‘poklepać, oklepać’, cykłopa ‘potłuc, stłuc’. |