KNȦHT

KNȦHT s. m. (pl. KNȦHTA, voc. KNȦHTY, dim. KNȦHTŁA)

kawaler, młody nieżonaty mężczyzna: Dü byst śun kȧ büw ny, ok ȧ gancer knȧht. ‘Nie jesteś już chłopcem, tylko prawdziwym kawalerem.’; Hüht jyr, mȧkja ȧn jyr, knȧhtła / Wjyr grisa oüh uf Wȧjnahta. ‘Słuchajcie wy, dziewczyny i wy, kawalerowie / Pozdrawiamy was na Boże Narodzenie.’ (fragment pieśni Wjyr wan oüh ȧ łöstik łid zyngja).

Por. też: der dinstknȧht ‘parobek, służący’, der ołdy knȧht ‘singiel, stary kawaler’.