OBA

OBA conj.

lub, albo, czy: Wos wyłsty trynkja? Ty oba kȧfy? ‘Czego się napijesz? Kawy czy herbaty?’; Fyrym ziöesty mer ny cyryk? Wyłsty myt mjyr ny kuza oba wos? ‘Dlaczego mi nie odpowiadasz? Nie chcesz ze mną mówić czy co?’; Gejwer oba ny? ‘Idziemy czy nie?’; Har wyt kuma – ejer oba śpyter. ‘On przyjdzie – wcześniej czy później.’; S’wün ȧ piöer wymysiöejer tyhtyn, cbś. der Fliöera-Fliöera ȧn zȧj brüder Fliöera-Hermon, der Tołer-Jüza, oba oü dy Abda-Inga. ‘Było kilku wilamowskich pisarzy, np. Florian Biesik i jego brat Hermann Mojmir, Józef Gara, albo też Inga Matzner-Danek.’

Por. też: oba..., oba... ‘albo..., albo...’: Müsty oüskłoün: oba zej, oba yhy. ‘Musisz wybrać: albo ona, albo ja.’