| Hasło po polsku |
ubierać, ubierać się, ubrać, ubrać się, zakładać, zakładać, założyć, założyć, włożyć, włożyć, wkładać
|
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
OCIN (ZIH) v. (imp. sg. CI O, pl. CIT O; part. perf. OGYCÜN + hon)
|
praesens
|
sg.
|
pl.
|
|
1. p.
|
CI O
|
CIN O
|
|
2. p.
|
COÜGST (rzad. CIST) O
|
CIT O
|
|
3. p.
|
COÜGT (rzad. CIT) O
|
CIN O
|
|
praeteritum
|
sg.
|
pl.
|
|
1. p.
|
CUG O
|
CUGA O
|
|
2. p.
|
CUGST O
|
CUGT O
|
|
3. p.
|
CUG O
|
CUGA O
|
ubierać / ubrać (się), zakładać / założyć coś, włożyć / wkładać (ubranie, buty): Wi zy mih nöma ys lager, ziöeta zy mer nok: ci dih o ȧn kum. ‘Gdy mnie zabrano do obozu, powiedziano mi tylko: ubierz się i chodź.’; Wi kon mȧ ȧ menća unryhta jok wegja dam, wi ȧ kuzt ȧn wi’ȧ zih ocoügt? ‘Jak można prześladować człowieka tylko ze względu na to, jak on mówi i jak się ubiera?’; Konsty gejn, ok ci der dy myc o. ‘Możesz iść, tylko załóż czapkę.’
Por. też: ocycin hon ‘mieć, w co się ubrać, mieć ubranie, mieć strój (dosł. ‘mieć do ubrania)’: Yhy ho yta drȧj möł ocycin: uf dy grusa hȧltag, cyr tancgrüp ȧn ufs bygrytnys. ‘Mam teraz trzy stroje: na duże święta, do zespołu i na pogrzeb.’
|