OJER

OJER pron.

1. wasz (zaimek dzierżawczy): Śłöf mȧj kyndła, śłöf / S’wȧt ym gatła ȧ śöf / Ojyś myt fjyr wȧjsa fisła / Brengja’m kyndła epułn, nysła. ‘Śpij moje dzieciątko, śpij / Pasie się w ogródku owca / Wasza z czterema białymi nóżkami / Przynoszą dzieciątku jabłka, orzechy.’ (fragment piosenki Śłöf, mȧj kyndła, śłöf); Yhy ho hoüt s’nahts ȧn łiöeś gyzan y ojum giöeta. ‘Widziałem dziś w nocy łosia w waszym ogrodzie / ogródku.’; Fercȧjt, yhy ken ojyn noma ny. ‘Przepraszam, nie znam pana / pani imienia.’; Wi hon zih ojer kyndyn? ‘Jak mają się państwa / wasze dzieci?’

2. (tylko w formie pron.) mąż (m.) lub żona (f.): Ȧ wos ej dar ojer hoüt ȧzu ȧmałik? ‘A czemu to ten pani (mąż) dziś taki powolny / spowolniony?’

Formy zaimka OJER używane w funkcji przydawki prawie nie różnią się od form używanych w funkcji orzecznika. Jedyną różnicą jest forma OJYŚ, pojawiająca się w mianowniku (nom.) i bierniku (acc.) rodzaju nijakiego (n.). Forma ta używana bywa niezależnie od rodzaju czy liczby w funkcji orzeczenia imiennego, kiedy odnosi się do zwierząt czy przedmiotów: Di ki zȧjn ojyś. ‘Te krowy są wasze.’; Di hyt ej ojyś. ‘Ten dom jest wasz.’; Dos ołys ej ojyś. ‘To wszystko jest wasze.’