OJERUMA

OJE^|RUMA / ^|OJERUMA / O^|JERUMA interj.

ojej (wyraz zaskoczenia, zdziwienia, radości, rozpaczy), (z NȦ) o nie: Ojeruma, fu dam wöst yh nist ny! ‘Ojej, o tym nic nie wiedziałem!’ Ojeruma nȧ! Wos wawer yta maha? ‘O nie! Co teraz zrobimy?’; Ojeruma, s’ej oder hȧs! ‘Ojej, ale gorąco!’; Ojeruma, dos ej interesantyś! Fu wam hösty dos? ‘Ojej, to jest interesujące! Od kogo to masz?’; Ojeruma, ȧzu tojer ej dos? ‘Ojej, to takie drogie?’

Rzadziej używaną formą jest o^|jezuma: Ojezuma nȧ, mȧj koc ej ȧdkłoüfa! ‘O nie, uciekł mi kot!’

Por. też: Jezüs Mȧryja ‘Jezus Maria, ojej, o Boże, mój Boże’: Jezüs Mȧryja, dos ej ȧ strah ufer wełt, wos zih höt! ‘Jezus Maria, strach się bać, co się na świecie dzieje!’