OTRYNKJA (ZIH)

Hasło po polsku
upijać, upić, napić się, ugasić pragnienie
Hasło po wilamowsku
OTRYNKJA (ZIH)
Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady

OTRYNKJA (ZIH) v. (imp. sg. TRYNK O, pl. TRYNKT O; part. perf. OGYTRUNKA + hon)

praesens

sg.

pl.

1. p.

TRYNK O

TRYNKJA O

2. p.

TRYNKST O

TRYNKT O

3. p.

TRYNKT O

TRYNKJA O

praeteritum

sg.

pl.

1. p.

TRUNK O

TRUNKA O

2. p.

TRUNKST O

TRUNKT O

3. p.

TRUNK O

TRUNKA O

1. upijać, upić (z wierzchu): Zej hon mer cy fejł nȧjgösa, yhy müst’s otrynkja, do’h nist ny cygus. ‘Za wiele mi nalali, musiałem upić, żeby nic nie rozlać.’

2. (z ZIH) napić się, ugasić pragnienie: Wen dy ny höst kȧ typła, konsty dih oü oüzer giöesuł otrynkja, wen dy ȧ bün höst under noz. ‘Jeśli nie masz kubka, możesz się napić z garści, jeśli masz studnię pod nosem.’ (HM 1930); Wen dy gejst mytum hund śpacjyn, ȧ s’ej ȧ grusy hyc, müsty ȧ hund łön zih otrynkja. ‘Jeśli idziesz z psem na spacer, a jest upał, musisz dać psu się napić.’

Zob. też: → TRYNKJA
Audio, do odsłuchu wymowy