ÖKS

ÖKS s. m. (pl. ÖKSA, dim. YHSŁA)

1. byk, wół: Yhy hiłd jyśter fjyr ki ȧn cwej öksa, oder wen zih ȧner uf mih fergrȧf, do hot yh śun gynüg. ‘Trzymałam kiedyś cztery krowy i dwa byki, ale jak jeden się na mnie rzucił, to już miałam dość.’

2. obraźliwie o mężczyźnie: Yhy ziöet y mem kłopa, do’ȧ zo śtył zyca, oder dar ołdy öks wułd mer ny gyhühja, do yta mü’ȧ dos oüstrynkja, wo’ȧ höt’um ȧjgybroüt. ‘Powiedziałam mężowi, żeby siedział cicho, ale ten stary byk nie chciał mnie słuchać i teraz musi wypić to, co sobie sam nawarzył.’

Zob. też: → KÜ