ÖWYT

ÖWYT s. m. (pl. ÖWYTA, dim. ÖWYTŁA)

1. wieczór: Der öwyt dos ej dy cȧjt fum tag cwyśam nömytag ȧn cwyśar naht. ‘Wieczór to pora dnia między popołudniem a nocą.’; Wu wiöesty ȧ ganca öwyt? ‘Gdzie byłeś przez cały wieczór?’

2. zachód (strona świata): Dy jyśta zidlyn köma uf Wymysoü fum öwyt. ‘Pierwsi osadnicy przybyli do Wilamowic z zachodu.’; Dy zun gejt ym mügja uf ȧn ym öwyt ro. ‘Słońce wstaje na wschodzie i zachodzi na zachodzie.’

3. wieczór, wieczorek (spotkanie): Wjyr hon zjyr ȧn miła öwyt cyzoma cügybröht. ‘Spędziliśmy razem bardzo przyjemny wieczór.’; Kymsty mün ufȧ literaryśa öwyt? ‘Idziesz jutro na wieczór literacki?’

Por. też: s’öwyts ‘wieczorem’ (rzadko używaną formą jest też c’öwyts): Underwoh s’öwyts bej’h ȧzu ȧjgykȧmȧt, do’h gryhta gej śłöfa. ‘W tygodniu wieczorem jestem tak spracowany, że od razu idę spać.’

Zob. też: → GÜTER ÖWYT