PIÖER

PIÖER s. n., f. (pl. PIÖEN)

para: S’śpejłt dar śpejłer oüs, wo’ȧ höt ym mȧsta piöen ufgykłoüt. ‘Wygrywa ten gracz, który zbierze najwięcej par.’; Jyr zȧjt ȧ zyty śejny piöer! ‘Jesteście tak piękną parą!’; Hefa tenc tanct mȧ cy piöen. ‘Wiele tańców tańczy się parami.’