PŁOC₁

PŁOC₁ s. m. (pl. PŁEC, dim. PŁECŁA)

1. miejsce: Wȧjz mer dy płec ym tekst, wu zȧjn dy śwjera wjytyn, wo dy zy ny höst ferśtanda. ‘Pokaż mi miejsca w tekście, gdzie są trudne wyrazy, których nie zrozumiałeś.’; Dos ej der ryhtikjy menć ufum ryhtikja płoc. ‘Oto właściwy człowiek na właściwym miejscu’; Mȧj drȧjjürikjer zun kon ȧni ȧ oügabłyk ym płoc ny zyca błȧjn. ‘Mój trzyletni syn nie może nawet chwili pozostać w miejscu.’; Dos ej ȧ güter płoc ȧn fojerpłon cy maha. ‘To dobre miejsce, żeby zrobić ognisko.’

2. plac (rynek): Zawer yns ym Starbucks ym Drȧjkroücpłoc? ‘Widzimy się w Starbucksie na Placu Trzech Krzyży?’; Dy drowa mȧśjyta ufum płoc. ‘Żołnierze maszerowali na placu.’

Zob. też: → PŁON, → ÜT