PYSK

PYSK s. m. (pl. PYSKJA)

1. pysk zwierzęcia: Der hund śtakt ȧ pysk y dy śtroüh nȧj, ȧn diöt wiöe ȧ ejgl ȧn der bjydoka höt zih gyśtoha. ‘Pies wsadził pysk w krzaki, a tam siedział jeż i biedak się ukłuł.’

2. (pojorat. / pogard.) twarz człowieka: Yhy bej ȧzu śwah, do wen yh yn ham wa kuma, wa’h gryhta foła ufȧ pysk. ‘Jestem tak zmęczony, że jak tylko przyjdę do domu, to zaraz padnę na pysk.’ – ten wyraz jest mniej wulgarny niż w języku polskim.