RȦNABÖGA

RȦNABÖGA s. m. (pl. RȦNABÖGA,)

tęcza: Der rȧnaböga, wo śtind y Warśaw, wiöe y Wymysoü cyzomagyśwȧst. ‘Tęcza, która stała w Warszawie, była zespawana w Wilamowicach’; Wen’s rȧnt ȧn dy zun śȧjnt, maht zih ufum hymuł ȧ śejner rȧnaböga. ‘Gdy pada i świeci słońce, robi się na niebie piękna tęcza.’