RU

RU adj., adv.

1. nieugotowany, surowy (o jedzeniu): Wos gysty mer cy asa? Kȧ ru fłȧś wa’h ju ny asa! ‘Co ty mi dajesz do jedzenia? Nie będę jadł surowego mięsa!’

2. nieobrobiony, surowy (o materiale): Yn ałda cȧjta, wen zy wułda, do dy ruy łȧjmyt wȧjs zułd wada, biöehta zy zy, ȧ nöhta łisa zy zy ufer zun błȧhja. ‘W dawnych czasach, kiedy chciano, żeby surowe płótno stało się białe, gotowano je, a potem zostawiano na słońcu, żeby je wybielić.’

3. nieokrzesany, surowy (o człowieku): Der Myhuł ej fylȧjht ȧ ruer kłop, oder’ȧ ej inda zjyr hyłfzum. ‘Michał może i jest surowy, ale zawsze jest bardzo pomocny.’