RÜR

RÜR s. n. (pl. RÜN, dim. RÜLA)

1. rura: Dos rür höt zöfuł łehjyn, do dos ej ȧ śand. ‘Ta rura ma tyle dziur, że to jest wstyd.’

2. piekarnik: Har łis dy epułn uf ȧ wȧjł ym rür, oder zy zȧjn nö nos, ȧ djef zy nö łengjer hałda, wen’ȧ wył hon pjyćkja. ‘Zostawił jabłka na chwilę w piekarniku, ale są jeszcze wilgotne, powinien je dłużej trzymać, jeśli chce mieć pieczki (suszone jabłka).’