RYND₂

RYND₁ s. f. (pl. RYNDA, dim. RYNDŁA)

kora: Ny rȧjs dy rynd fun biöema o, by dy bykjyct zy ȧzu. ‘Nie zrywaj drzewom kory, bo robisz im tak krzywdę.’

RYND₂ s. n. (pl. RYNDYN)

bydło (wół, krowa itp.): Dy ryndyn wün jyśter y idum diöf hefa, ȧ yta zełda wen zit mȧ jynt ȧ kiła. ‘Bydła było dawniej dużo w każdej wsi, a teraz rzadko kiedy ujrzysz gdzieś krówkę.’

2. (pogard.) bydło, bydlę (w przenośni o ludziach) Łoüty, hüht cü, wo’s zih höt, ȧ ny gejt byfür wi zyty ryndyn. Di tjyr ej cügyśłosa! ‘Ludzie, słuchajcie, co się dzieje, a nie idźcie do przodu jak bydlęta. Te drzwi są zamknięte!’

Por. też: ryndera ‘krowi, wołowy’