S’MȦST(S)

S’MȦST(S) adv.

głównie, szczególnie, przede wszystkim, przeważnie, zazwyczaj: Mȧj baba, wen zy nö ławt, kuzt s’mȧst wymysiöeryś. ‘Moja babcia, kiedy żyła, mówiła głównie po wilamowsku.’; Ym hoüz yn ałda hełcera hyta śtind s’mȧsts ȧ bakuwa. ‘W sieni w starych drewnianych domach przeważnie / zazwyczaj stał piec chlebowy.’; Ferbeser mer dan tekst, oder dü müst ołys ny gynoü diöhśoün, s’mȧst dy ortogrȧfyj. ‘Popraw mi ten tekst, ale nie musisz wszystkiego dokładnie przeglądać, [przejrzyj] przede wszystkim ortografię.’; Dy rȧnwjym krihja miöehysmöł fur ad roüs, s’mȧsts nöm rȧn. ‘Dżdżownice wypełzają czasem z ziemi, szczególnie po deszczu.’

Zob. też: → MȦSTYNS