STRAH

STRAH s. m. (pl. STRAHA)

strach, lęk: Der strah höt grusy oüga. ‘Strach ma wielkie oczy.’

Por. też: dos ej ȧ strah (ufer wełt) ‘okrzyk wobec przerażenia albo zniesmaczenia’ – Dos ej ȧ strah ufer wełt, wos zih yta ym centrum höt! Zyty śtepsułn ho’h nö ni ny gyzan! ‘Coś okropnego, co się dzieje w centrum! Takich korków jeszcze nigdy nie widziałem / nie widziałam!’; Wih ufȧ COVID krank wiöe, do hüst yh ȧzu, dos ej ȧ strah. ‘Jak byłem chory na COVID, to tak kaszlałem / kaszlałam, że aż strach, ȧn strah krigja ‘wystraszyć się, przerazić się’: Wi zy yns nöm krig köma areśtjyn, yhy krigt ȧn zyta strah, do’h ny kund ufśtejn. ‘Gdy nas aresztowano po wojnie, tak się przeraziłem / przeraziłam, że nie mogłem / nie mogłam wstać.’