ŚENKLIK

ŚENKLIK adj.

brzydki, brzydko: S’wün ym gyweł jok piöer cytryna ȧn oły wün śun śenklik. ‘W sklepie było tylko kilka cytryn i wszystkie były już brzydkie.’; Ny kuz ȧzu śenklik! ‘Nie mów tak brzydko!’; Der Frana ej ȧzu depresyjnik gywiöda: har ziöet byśtenik, do’ȧ ej śenklik, ȧ dos ej füt ny wür! ‘Franek stał się tak depresyjny: ciągle mówi, że jest brzydki, a to przecież nieprawda!’