ŚIÖEF

ŚIÖEF adj., adv. (ŚAFER, ŚAFST-)

1. ostry (np. ostrze): Di noüa masyn zȧjn ȧzu śiöef – ga der güt öbaht, do dy dih ny byśnetst. ‘Te nowe noże są tak ostre – uważaj, żebyś się nie pociął.’

2. ostry (spiczasty, niezaokrąglony): Myt ȧm śiöefa blȧjśtift kon’ȧ zih oü bykjyca. ‘Ostrym ołówkiem też można się skrzywdzić.’; Wyły ek ej śafer? ‘Który kąt jest ostrzejszy?’

3. ostry (o jedzeniu): Di ćipsa myt ćiligyśmak zȧjn fjyr mejh cy śiöef, gej mer łiwer di myt twiöek. ‘Te chipsy o smaku chili są dla mnie za ostre, daj mi lepiej te serowe.’

4. mocny (o napoju): Ci mer dos tyzȧkla roüs, bo zyst ej der ty cy śiöef. ‘Wyciągnij mi tę torebkę, bo inaczej herbata będzie za mocna.’