ŚŁȦHT

ŚŁȦHT adj., adv.

1. zły, nikczemny, niemoralny: Ejweron zȧjn łoüt ȧn łoüt, güty ȧn śłȧhty, y ider nȧcyj. ‘Wszędzie są ludzie i ludziska, dobrzy i źli, w każdym narodzie.’; Dos, wo dy höst gymaht, ej ju zjyr śłȧht. ‘To, co zrobiłeś, jest bardzo złe.’

2. zły, niedobry, gorszej jakości: Dy śejna rek trüga zy uf dy hȧltag, ȧ dy śłȧhta – uf dy fost. ‘Lepszej jakości spódnice noszono na święta, a gorszej jakości – w czasie postu.’; Mȧj müm koht śłȧhtys asa, yhy wył cüner ufs mytagasa ny gejn. ‘Moja ciocia niedobrze gotuje (dosł. ‘gotuje niedobre potrawy’), nie chcę iść do niej na obiad.’

3. złego zdrowia, schorowany, słaby: Fyrym fün zy ny uf wakanc? Hałt, do dy müm ej zjyr śłȧht nö dar łecta krankyt. ‘Dlaczego nie pojechali / pojechały na wakacje? Prawdopodobnie dlatego, że ciocia jest bardzo słaba po ostatniej chorobie.’

4. źle, słabo (o samopoczuciu): Śpjysty dih ny śłȧht? Dü byst ganc błȧh ym gyzyht. ‘Nie czujesz się źle? Jesteś całkiem blady / blada na twarzy.’