ŚMȦJSA

ŚMȦJSA v. (imp. sg. ŚMȦJS, pl. ŚMȦJST; part. perf. GYŚMYSA + hon)

1. rzucić, rzucać: Dü höst s’bȧla zu gyśmysa, do der hund höt ny gyzan, wu’s ej gyfoła – yh fercwȧjwuł, do’ȧ wyt’s fynda. ‘Tak rzuciłeś piłeczką, że pies nie widział, gdzie ona spadła – wątpię, że ją znajdzie.’

2. uderzyć: We’h dih śmȧjs, to wysty zan! ‘Jak cię uderzę, to zobaczysz.’

3. zostawiać plamki / kropki (o odchodach much i pająków): Dy fłigja hon dan portret ganc gyśmysa, yhy wa’ȧ fu dö wȧgnama, bo’ȧ ej śun ny śejn. ‘Muchy całkiem upstrzyły ten portret, zabiorę go stąd, bo już nie jest ładny.’

Zob. też: → ROÜSŚMȦJSA