ŚNEJ

ŚNEJ s. m. (pl. (rzad.) ŚNEJA)

śnieg: Zȧjt gybata, ny hot frejwuł / Do wer dö śtejn undum gejwuł / Cy dam müswer nö nȧjtrata / Ym dos hytła śnej cy knata / S’mȧkja mytnama. ‘Prosimy was, nie miejcie pretensji / Że wam stoimy u szczytu domu / Do tego musimy jeszcze wejść / Wokół tego domku śnieg ugnieść / Dziewczynę wziąć ze sobą.’ (fragment pastorałki Zȧjt gybata); Der śnej fełt ȧn’ȧ błȧjt łejgja. ‘Śnieg pada i leży’; S’śnȧjt nö hater – ołys ej wȧjsüśik fum śnej gywiöda. ‘Śnieg pada jeszcze mocniej – wszystko stało się bielutkie od śniegu.’

Zob. też: → ŚNȦJN, → ŚNEJKŁOP