ŚTEJN
| Hasło po polsku |
stać, stanąć, zostać
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
ŚTEJN
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
ŚTEJN v. (imp. sg. ŚTEJ, pl. ŚTEJT; part. perf. GYŚTANDA + hon)
1. stać, stanąć: Wos śtejsty diöt ȧzu ȧłȧn? Ku c’ync! ‘Czemu tam tak sam stoisz? Chodź do nas!’; Nȧ, byt śejn, yh wył mih ny nejderzeca, yh wa łiwer śtejn. ‘Nie, dziękuję, nie chcę usiąść, chętniej sobie postoję.’ 2. stać (znajdować się): Kyndyn, kumt asa, dy tełyn śtejn śun ufum tejś! ‘Dzieci, chodźcie jeść, talerze już stoją na stole!’ 2. zostać: Wen dy byst mytum śtüdjyn fjetik, to wysty śtejn y Krök, oba kymsty cyryk uf Wymysoü? ‘Gdy skończysz studia, zostaniesz w Krakowie czy wracasz do Wilamowic?’ Por. też: śtejnik ‘stojący (o wodzie)’, s’śtejt gyśrejwa ‘być napisanym’: Yr Bibl śtejt’s gyśrejwa: Göt dos hȧst dy mynkjyt. ‘W Biblii jest napisane: Bóg jest miłością.’ Zob. też: → OÜSŚTEJN, → UFŚTEJN |
||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|